Pulse

یک خروار کار و درس تلنبار شده دارم و به هیچکدامشان نرسیده ام. حقیقتا نمی‌دانم وقتم را چطور می‌گذرانم چون حتی صرف تفریح و گردش هم نمی‌شود! هفته آینده کلاس‌ها شروع می‌شوند و تا این لحظه هیچ کار مثبتی نکرده ام. برای تمرکز به هوای آزاد احتیاج دارم.

شنبه باید برگردم به دانشگاه و آدمای منفور زیادی رو ببینم. البته بد نیست چون از توی خونه موندن خسته شده بودم و هیچ کاری هم انجام نمی دادم. تنها کار مفیدی که انجام دادم، ترجمه بود. حتی یک کلمه درس توی تعطیلات نخوندم و میانترم ها از رگ گردن به ما نزدیک تر هستن!

خوش به حال آن هایی که برای خودشان بت هایی درست کرده اند و آن ها را بی نقص ترین موجودات جهان می دانند. کار آن ها خوش خیالی محض است اما گاهی به آن ها غبطه می خورم. هر چه باشد بهتر از این واقع بینی شدیدی است که من دارم. بهتر از حال و روز منی است که امید واهی به خودم نمی دهم و به بی رحمی زندگی خیره می شوم؛ که می دانم هیچ نجات دهنده ای وجود ندارد! و همه آدم ها می توانند به بدترین شکل ممکن، بی رحم باشند.

تقریبا به وضع موجود و فضای غالب عادت کردم. در گذشته گاهی به دنبال تغییرات می‌رفتم یا با شخص خاصی درباره احساساتم حرف می‌زدم. اما این روز ها خیلی کم‌حرف تر از گذشته شدم. چون فهمیدم با حرف زدن بیشتر اذیت میشم. دلم می‌خواست یه اتاق به مساحت یک متر مربع داشتم و کس دیگه ای اون‌جا نبود. واقعا بهش احتیاج دارم؛ ولی امکانش وجود نداره و حتی توی این فضای شلوغ، میز تحریر هم در دسترسم نیست!

خداوندا لطفا در نسخه بعدی چند ساعتی به شبانه روز بیفزا!

الان سومین روزیه که از سوشال میدیا خارج شدم و واقعا اتفاق دردناکی برام نیفتاده! به‌خاطر اینه که من قبلا هم آنچنان معتاد و درگیر اینستاگرام و توییتر نبودم که نتونم اونا رو بذارم کنار، اما اینکه بیخودی گوشیم رو برمی‌داشتم و در حد چند ثانیه اونا رو چک می‌کردم، تبدیل به یه بیماری شده بود و نمی‌خواستم ادامه اش بدم. به‌خصوص توی دو روز گذشته فهمیدم که خیلی تاثیر بدی روی تمرکز داره به‌خاطر همین قصد ندارم فعلا به اونا برگردم. آخرین روزی که چک کردم، یه دختر همکلاسیم استوری گذاشته بود از بیمارستان و سرم و. از اینایی که میگن نگاه کنین من چقدر گناه دارم که بیمارستان رفتم و بهم یه چیزی وصل کردن! ازش پرسیدم چی شده، که جواب داد : همه چی تموم شد بازم سرش یه جا گرم شده! دوست پسر گرامی‌اش رو میگفت. کسی که n بار بهش خیانت کرده و ایشون به امید درست شدنش نشسته، و البته از این‌سمت هم خودش سرش گرم هندل کردن چندین نفر دیگه است. واقعا رابطه ها خیلی عجیب شدن و من هیچوقت درک نخواهم کرد که چرا یه نفر باید با میل خودش توی این موقعیت بمونه.

من خیلی سال پیش وقتی بچه بودم دست از  رویا پردازی و تصور کردن برداشتم. فکر می‌کنم بیشتر به این دلیل بود که از محقق نشدن رویاهام می‌ترسیدم. حالا بی رویا ترین آدم ممکنم؛ اما امروز نوشته های زیادی از آدمای رویا پرداز خوندم. شاید من هیچوقت به اون چیزی که تصور می‌کنم نرسم، ولی الان می‌فهمم که بچه نباید اینقدر منطقی باشه و یکی باید از این بزرگ شدن و پیر شدن زود هنگام من باخبر میشد. الان که خودم می‌دونم، سعی میکنم گاهی جلوش رو بگیرم. کسی چه میدونه، شاید یه روزی رویاهای منم برگشتن و تبدیل به یه آدم رنگی رنگی با رویاهای قشنگ شدم!

امروز نرفتم دانشگاه و الان دارم آماده میشم که برای امتحان هفته بعد شروع به درس خوندن کنم. نکته خیلی عجیب اینه که یه مدت طولانیه که جز برای دانشگاه رفتن، به قصد درس خوندن و کار کردن صبح زود بیدار نشدم؛ یعنی نمی‌تونستم بیدار شم و امروز برام یه روز بزرگ محسوب میشه فقط به خاطر بیدار شدن ^_^ دیشب اینستاگرام و توییتر رو غیر فعال کردم تا این عادت مسخره سر زدن به اونا رو از بین ببرم. اینستاگرام تقریبا به یه مقصد فرار کردن برای وقتایی که می‌خواستم از زیر کار در برم تبدیل شده بود؛ منم با کمبود وقت شدید مواجهم و دیگه باید کنارش میذاشتم. تلگرامم پاکه و کانال‌های خبری و . ندارم که وقتم رو بگیرن؛ چندتا از وبلاگ های قدیمی رو دنبال می‌کنم که وقت زیادی نمی‌گیرن. کاش می‌تونستم درباره درس خوندن با یکی حرف بزنم؛ متاسفانه دوستام مناسب این کار نیستن و به دو نفر دیگه هم اگه بگم، ممکنه فقط سرزنش بشنوم! بنابراین بیخیال میشم و میرم سراغ درس :)

هفته بعد سه تا میانترم دارم :/ دوتای اونا تو یه روز برگزار میشه. در وصف یکی از امتحانا، گفتن انقدر سخته که استاد حتی زحمت تصحیح کردن و محاسبه نمره ها رو به خودش نمیده. ضربه نهایی اون‌جا وارد میشه که آخر هفته باید برم مهمونی خانوادگی :(

1) استاد عزیز چنان امتحان میان‌ترمی گرفت که هیچکس قادر به پاسخ کامل دادن به سوالات نبود. به معنای واقعی کلمه قیمه ها رو ریخته بود تو ماستا!

در محوطه دانشگاه یک حوض وجود دارد که محیط نسبتا زیبایی را به وجود آورده است و در هر دقیقه، 10 سلفی با فواره آن ثبت می‌شود و در ساعات میانی روز بسیار شلوغ می‌شود. من امروز تصمیم گرفتم به آن جا بروم و کمی کتاب بخوانم ، اما با وجود هدفون، سر و صدای محیط آنقدر زیاد بود که 5 دقیقه هم نتوانستم تحمل کنم. حالا رفته ام یک جای دیگر دانشگاه و دارم می‌نویسم، بلکه ذهنم کمی آرام شود و بعد از کلاس‌ها برای درس خواندن تمرکز داشته باشم. این‌جا هم پر سر و صدا است اما حالا به هیچ وجه تحمل فضای بسته را ندارم. شاید بهتر باشد کمی قدم بزنم.